Hier komt de herfst
Hoe is het klassieke Latijn zo onsamenhangend geworden? Volgens McClintock heeft een 15e-eeuwse letterzetter waarschijnlijk een deel van Cicero’s De Finibus door elkaar gegooid om plaatsvervangende tekst te maken voor het namaken van verschillende lettertypes voor een letterexemplaarboek. Het is moeilijk om voorbeelden te vinden van lorem ipsum in gebruik voordat Letraset het in de jaren 1960 populair maakte als dummytekst, hoewel McClintock zegt dat hij zich herinnert dat hij de lorem ipsum passage tegenkwam in een boek met oude lettermonsters. Tot nu toe heeft hij nog niet kunnen achterhalen waar hij de passage ooit gezien heeft, maar de populariteit van Cicero in de 15e eeuw ondersteunt de theorie dat de opvultekst al eeuwenlang gebruikt wordt.
Doe geen moeite om “lorem ipsum” in Google translate te typen. Als u het al geprobeerd hebt, kunt u van alles gekregen hebben, van “NAVO” tot “China”, afhankelijk van hoe u de letters in hoofdletters zet. De bizarre vertaling was voer voor samenzweringstheorieën, maar Google heeft sindsdien zijn “lorem ipsum” vertaling bijgewerkt naar, saai genoeg, “lorem ipsum”. Eén dappere ziel heeft een poging gedaan om het bijna-niet-kwalitatief-Latijnse te vertalen.
Volgens The Guardian ging Jaspreet Singh Boparai de uitdaging aan met het doel om de tekst “net zo onsamenhangend in het Engels als in het Latijn te maken – en om het op dezelfde manier onsamenhangend te maken”. Als resultaat werd “het Griekse ‘eu’ in het Latijn het Franse ‘bien’ […] en de ‘-ing’ die eindigt op ‘lorem ipsum’ leek het beste weergegeven door een ‘-iendum’ in het Engels.”
Uw focus vinden terwijl u werkt
Als alternatieve theorie (en omdat Latijnse geleerden dit soort dingen doen) heeft iemand een Latijnse editie van De Finibus uit 1914 opgespoord die de 15e-eeuwse beweringen van McClintock in twijfel trekt en suggereert dat de opkomst van lorem ipsum pas in de 20e eeuw plaatsvond. De Loeb Classical Library Edition uit 1914 had op pagina 34 geen ruimte meer voor de Latijnse zin “dolorem ipsum” (verdriet op zich). De ingekorte zin laat dus een pagina bungelen met “do-“, terwijl een andere begint met het nu alomtegenwoordige “lorem ipsum”.
Of een middeleeuwse letterzetter er nu voor koos om een bekende (maar niet-bijbelse – dat zou heiligschennis zijn geweest) tekst te verdraaien, of dat een gril in de Loeb-uitgave van 1914 een grafisch ontwerper inspireerde, het is inderdaad een vreemde manier voor Cicero om de 21e eeuw binnen te varen.
